BEN -Düşünmek ve irade tek insanların sahip olduğu kutsal bir emanettir. Bazı ihtimaller yorar insanı, bazı ihtimaller ise ulaşılmaya çalışılanı bahşeder, insan hayatı ihtimaller ile keşif eder. Kolay olan var olanı kabul etmek, zor olan var olanı ret edip ihtimalleri denemek. Kendin olma ihtimali ise kendinde var ettiğin ihtimallerden ibaret.
BİRİ -Yalnız kaldığını hissettin mi hiç…
BEN -Yalnızlıkla doğar insan… Tek başına yaşanan çaresizlikler ve içinde ki hasreti büyütür insanı. Zor zamanlar sığmaz ne yazılanlara ne çizilenlere, gözler ve yürek şahittir gölgesini düşüremediğin cümlesizliklere.
BİRİ - Yaşadığımız gerçek kimin düşüncelerinde…
BEN -Aslında gerçeklerin kimde olduğunun bir önemi yok, önemli olan nelerin gerçekliği. Birilerin gerçeklerinin yerini insanın kendi gerçekleri alma ki hayatı yinelemek yerine yeniliye bilsin. Bence asıl olan kendi dünyanda var edebildiğin gerçeklerindir. İnsan sadece kendi gerçeklerini yaşayabilir.
BİRİ -Ee o zaman hayat neyi ifade eder…
BEN -Hayat illaki bir düzleme sahip olmak zorunda mı sence ya da illaki bir öğretiye sahip olmalı mı? Kesinlikle hayır… İllaki birilerinin seni yargılaması, cezalandırması bir şeyleri öğretmesi ve ödüllendirmesi asla kabul edilmeyecek bir olgu; bence, hayat beklentilere kapılmadan sorgulamadan yalın düşüncelerin eksik kalanlarını tamamlamaktır.
0 yorum:
Yorum Gönder