Hayat bize birçok yön gösterirken aslında
gaybın girdabına düşmüşüzdür, biz farkında olamayız. Öyküsü sonradan yazılır
alında biriken çizgilerin. Birbirleriyle kavgaya tutuşup, yine birbirlerinden
medet uman insan ve hayat kendi gölgesine basmaktan korkan çocuklar gibiyiz.
Anlımızda
yazılı hikayede kendimiz için yer ararken ne için
yaratıldığımızı bilmeden.Kendimize
rastlıyoruz.
Şimdi hikayemin
hiçbir sayfasında bulamıyorum kendimi, Bu
da benim yenik zaferim… Belki bir gün hikayemin
aynı sayfasında rastlaşırız.
Yine tesadüf odur ki yaşananlar dün yaşandı ve unutuldu her şey suya yazılmış, şaşırmak bir
çocuk gibi dünyanın hallerine... Yürüyorum
yollarda, kendine doğru gidebildiğin kadar. Hayatımı uzun zaman önce akışına
bıraktım.
Olmakla ölmek arası bir
yerdeyim. Yetişemediğim gerçeklerin ardından. Yorgun düştü
benliğim.
Yaşananlar insanın kısa süren hüzünlü sessizliği.
Gözlerimde dünden kalma ince bir sızı, unutulmuş
binlerce gün ve dününü solunda saklayan ben.
