İnsan doğar ve büyür zaman olgusuyla sonra
hayat elleri ile insanın gözlerini sıkıca kapar; düşünceleri, düşleri ile
körebe oynarcasına…
Bende olan her şey mutsuzluklardan
yanılgılardan ibaret değil tek eksiğim biraz cesaret. Bugün esen rüzgâr beni
üşütmüyorsa belki içimde esen o asi fırtınalardandır. Satır aralarına
gizlediğim beni sen keşfetmelisin kendi kozamı yırtabilecek gücü bulamıyorum
kendimde.
Bu körebe oyununda hep ben kayboluyorum…
Tam olamıyorum ki seni tamamlayayım kırık
dökük hayatımda. Hep yarını düşlerken dünün yağmurunda… Sonrası yok işte.
İnsan kendi yarattığı dünyada kendi düşlerine yenilir mi?
