Acılarda düşlenir tıpkı mutluluk gibi...
İnsan neleri aşabiliyor ki her
geçen günde bir parçamızı daha bırakırken adını hayat koyduğumuz çıkmaz
sokakta… İnsan kendi yaşamından kurtulabilir mi?Sürekli;
Vazgeçtiklerimi…
Unutmaya çalıştıklarımı…
Kaçtıklarımı…
Dışladıklarımı…
Saklandıklarımı…
Ertelediklerimi…
Bir türlü tamamlayamadıklarımı…
Mütemadiyen tekrar eden ruh hallerimi
Her geçen gün biraz daha yorgunlaşan yorgunluğumu yaşıyorum.
Anlamsız, eksik, herşey bu sıralar.
Bir çocuk gibi, hayata sadece düşlerimle yaklaşıyorum.
Hayatı hiçbir şey düşünmeden, sadece hissederek yaşıyorum.
Meğer herşey, hiçlikte gizliymiş bugün anladım.
Ben düşlerimi yaşamak sanmıştım her seferinde…
