Anılarımızdan vazgeçmek hep çok zor gelir.
Çünkü onları kaybetmekten korkar ve ebedi bizimle olacağını düşünürüz.
Ama değildir...
Güldüğümüz sokaklara yağan yağmurlar toprağa karıştı.
Gün geceye, çay deme doymaz; insan hatırındaki ve düşlere,
Acılarımızla kutsanmıştır büyüdüğümüz topraklarda ezelden evvele.
Zamansız, mekânız yine bir “EYVALLAH”
Zaman değişti, endamı değişmedi ama anlamı unutuldu gitti…
