zarfı açtığında beni unutma.
Bir kendi nefsim birde dışarıdaki hayat derken artık yorulduğumu hissedebiliyorum. Yaşanmışlık zamanla farkında olmadan bitap düşürüyor, zemheri ayazında kalan ve düşüncelere mukabil bir yaşamdan arta kalanlarla birde gayri ihtiyarı seyyah olup ta düşülen sevda sıratı, tavanda gözlerimin dikili kaldığı gece ile gündüzün harman ettiğim bir zaman tümcesindeyim…
Hadi gel. Diyor. Hiç kimseye anlatmadığım yaşamaya korktuğum o masum düşlerim.
Hazırlıksız yakalanmıştım bu davete, o kadar ince ince sızlayan yüreğimin ve hep nemli olmasına alıştığım
gözlerim bir türlü kabullenememişti bu daveti.
Yorgunum…Bir kendi nefsim birde dışarıdaki hayat derken artık yorulduğumu hissedebiliyorum. Yaşanmışlık zamanla farkında olmadan bitap düşürüyor, zemheri ayazında kalan ve düşüncelere mukabil bir yaşamdan arta kalanlarla birde gayri ihtiyarı seyyah olup ta düşülen sevda sıratı, tavanda gözlerimin dikili kaldığı gece ile gündüzün harman ettiğim bir zaman tümcesindeyim…
Suskunum…
Bir sızı olur zamanla tüm vuslatta biriktirdiklerim ince sızı olur nakş
ettiklerim benliğime yüreğime, hiçbir
kelime, hiçbir cümle topluluğu, hiçbir beyan, hiçbir şiir, hiçbir zan, hiçbir
doktrin anlam yükleyemez kifayetsiz kalır; birkaç dostun tesellisi yaşanan
mecburiyetlerin ikramiyesidir.
İşte bu yüzden suskunluğum bu yüzden sessizliğe mahkûm oluşum…
Kayboluşum…
Bir hışımla daldığım hayat önce düşüncelerimi sonra benliğimi çaldı
sessizce. Ben, hazırlıksız yakalandım bu kaybolmuşluğa, bu hayata bir cevap
ararken kaybolmuştum zifiri karanlıkta. Beni bu hale getirenler mi, yoksa
getirmelerine izin verdiğim için kendime mi kızmalıyım bilmiyorum. Biliyor
musun bizler kendimize olan inancı kaybettiğimizde içimizde ki kahramanın
hikâyesinin de son bulduğunu çok sonra keşif ettim ve bir kahramanlık hikâyemin
olmadığını öğrendim. Çünkü kaybolmuştum hayat kentinin sokaklarında.
Yok oluşum…
Yeni bir kelime ile anlatmaya çalıştığım hayatın bir sonu olduğunu
unutmuştum. Nasıl bir yaşam telaşına düştüm neyin telaşındaydım inan bilmiyorum
bir faili meçhul yaşamdan birkaç satırdan geriye bir şey bırakmayacağım.
Nidalarla geldiğim dünyadan yok oluşum sesiz olacak içimde ki çığlıkları hüznü
kimse duymayacak hayatımda eksiklerim oldu ne olur sen tamamla kapının kilidini
değiştir, fasulye konservelerine diktiğim nergisleri unutma beni senden
aldıklarımla değil sana eklediklerimle hatırla hayatın sana vereceği zarfı
açtığında beni unutma.