10'dalık Hayat

Başka kente sürgün ettim kendimi uçsuz bucaksız düşlerimin o siyah gölgesinde yine ziyan bir masalın son sükûtunda asi nefsim. Gözlerim yollara takılı. Savaş meydanı gibi harabe her yanım canımı yakan ne varsa etrafımda…

Onca yaşanmışlığın onca derin ince sızının ardından bir daha gurbet yolu başka kent başka düşlerin ardından yine yollara düştük yüreğim ve ben. Allah Kahretsin ne den bu kadar ziyana giden bir bir elimden kayan çocuksu düşlerim. Mutluluk adında o nazar boncuğu gözlü küçük çocuk benimde kapımı çalar mı?  Nasıl vazgeçer bir gölge gibi düşlerimin fitilini yakan kim yada kimler sorgusu ve ne zaman biter gözlerimin aciz arayışı, daha etrafımı çevreleyen kaç duvarı yıkmam gerekiyor kaç zaman daha direnişim sürecek ansızın önüme sere serpe düşen düşlerimi ayağa kaldırmak için.
Nidalar atmak yerine suskun kalmak neyi değiştirir hayatta.
Biraz hicaz da takılıyım bu aralar…
Bugüne kadar azaltmaya çalıştığım ama bir türlü üstesinden gelemediğim acılarım tel örgüyle etrafımda biten geçmişteki yanılgılarım.
Unutmaya yeltendiğim ama sendelediğim birçok şeyi hatırlıyorum bu aralar.
Firari düşlerim ve yaşanmışlıkları tek tek ayırmaya çalışıyorum.

O yalnız olduğum dar vakitlerde elimde bir terazi hangisi ağır gelecek bende bilmiyorum.
Tüm hüzün ve hayaller hayatın yetim çocuklarıdır.
Yorgunum biraz…
Sanırım bugüne kadar olan hudutta ki acımasız bir o kadar ağır savaşın yorgunluğu. Birçok yenilgilerim oldu ama hep heybemde bir parça mutluluğum vardı bir parça yaşanılası hayat için sakladım. Şimdi her şey sende aklına gelen ne varsa bana ait ve benim bildiğim. Zaman ve zan değişirken bende seninle değişiyorum. Bilmediğim, huzur ve mutluluğa dair olan kaybolan inancım sende tekrardan aklımda yer ediyor.