Ziyade

 

Bir evvel zamanda rastladığım yaşanmışlıktır bugün yazdıklarımda anlattıklarımda. Bir can bir yol payesidir. Bir kaç kelamdan, birkaç satırdan ziyade.

Karalanan ne varsa yazılan dediğimizin aralarında neşelerimiz, hüzünlerimiz gülüşlerimiz kâh kaybolur kâh sineye düşerler bizde hayal meyal hatırlarız payımıza düşeni. Yazan kalem olunca bazen gözyaşı düşmüş olur bir, iki kelamın üzerine ona hüzün, keder der insanoğlu.  Bazen, kara kalem sitem eder bir bakmışsın ben bir bakmışsın sen olur ahir zamanda yazılanların efsunun bozup döker göz önüne.

Her şey bir sebebe gebe yalın bir tevafuk, selamsız sabahsız kaybolduk hayatın içinde.

Bir şeyler eksildi...  Bir şeyler yazıldı bizden gayri

Zamandan, hayattan, bugünden ve yarından ziyade.

Ya yolu düşle ya düş yola…

Gidişine tanık, dönüşüne hasret olduğumuz günlere selam olsun.

İçimdeki Deli Çocuğu Sevdan Büyütür.

Bazen dil lal olur dile gelmez cümleler, seni anlatmak istediğim de yürek tufanlara kapılır gözlerine baka baka ağlayıp aşk dilerim. Aramızda kilometrelerce hasret var hâlbuki Bir kaç adım mesafemiz var. Varlığıma yüklediğin anlama, hayatımı değerli hale getiren aşkına şükür.

 Bilir misin Yârim…

Sevdan ve yüreğim arasında ilginç bir bağ var… Aşkın yaren oldu ve yüreğime oturdu. Aşkı olmayan yürek, Aşktan nefes alıp da harekete geçemez… Bu nedenle Aşkın, canımın nefesidir.

Sana

Şarkılarda rastlar tebessüm eder yâd ederim adını duymasan da. Her zaman yüreğimin yüreğinle konuşacak bir şeyleri var. “Gönlünden ne koparsa? Benim için baş göz üstüne" 

Sevdan Büyüdür!

İçimdeki deli çocuğu sevdan büyütür.

Unutma! "Aşk da öğrenilir."

Bazen diyorsun ya aşkı anlat diye bende ki senin aşkının tanımı "Sen ve ben ruhumuzu aşıp biz olan yüreklerimizin rızkıdır, aşk. "

Eyvallah

Anılarımızdan vazgeçmek hep çok zor gelir.

Çünkü onları kaybetmekten korkar ve ebedi bizimle olacağını düşünürüz.

Ama değildir...

Güldüğümüz sokaklara yağan yağmurlar toprağa karıştı.

Gün geceye, çay deme doymaz; insan hatırındaki ve düşlere,

Acılarımızla kutsanmıştır büyüdüğümüz topraklarda ezelden evvele.

Zamansız, mekânız yine bir “EYVALLAH”

Zaman değişti, endamı değişmedi ama anlamı unutuldu gitti…