İki Hayat Arasında Yürek Kıyısında Bir Öykü

İnsan Yaşarken mi hayattadır, hayattayken mi rüyada?
Yaratan,yaratılanın nasıl bir sonla karşılaşacağınızı kesinlikle sezdirmiyor. Her yaşam ve yüreğin savaşı bir muzafferle sonuçlanmaz azizim…Kimi sevdiğini, kimi yüreğini, kimiyse benliğini kaybeder.
Bir can bir vuslat hikayesi.

Yaşanmışlıklarına şahit olurken, kendi hikayeni nasıl anlatacaksın! İçinde kaybolmanın çok kolay olduğu, bir hikâye yaşadıklarımız.

Hayatın rengi... Bir umut. 

Kaybedilen geri istenebilir mi? Hayat için ödenecek bedel, ne?

Hiçbir  ademoğlu insanı insan yapan şeyin yürek olduğunu, bütün var oluşun, bütün yaşamın yalnız bunun üzerine yaratıldığını anlamamıştır.

İnsan aç kalarak 50 gün, susuz 14 gün yaşar ya yüreğindekiler olmasa ömrün ne kadar?

Daha önce hiç görmediğimiz uhtelerin,düşler ile karşılaşınca, mecburen kendi hayatımızla yüzleşmek zorunda kalırız. Hayat adıyla yaftaladığımız ,bir adem  hikâyesi… Hiçbir nefs sahibi  taşıdığı kalbi ve kalbi duası ile ahenk halinde yaşamıyor. Her bir insan yüreğindekinlere temine bir halde. 

Sakın gözlerini açma! Orada KALBİN var…

Yürek, gerçekten kâğıda yazılamayan rengi tam aksettirilemeyen bir sır. Yürek hakkında yazılacak her şey bu sırdan bir habbe varsayım. Yüreğe ait yazılacak her satır,yüreğinde olanların sadece birkaçını aksettirebilir. İnsan tutsaktır hayata, gözlerin ferinde son bir kıvılcım kalmıştır.

Daima bir umut vardır, Üç nokta yan yana geldiğinde fark edilir, 
SOL YANIN…

Kimse duymasın bilmesin diye sessiz ağlıyor insan bazen. Hayat bir haldir! İnsan ancak yüreğinde olabilirse "O halin içine girebilir.

Gerçekle düş arasına düştüğün gecelerde pencere buğusuna yazılmış bir hikâye. Hayat… İnsan hikâyesi’nin içinde kendisini  arıyor, Bir çocuğun yalnızlığındayız. 
Tedirgin,ürkek ve yüreğimizdekileri Allahaısmarladık.…