Ve… Keşkeler

Yaşadığın zamanı usulca sorgulayan gözlerle bakıyorum hayata. Kimse bilmiyor, neye nasıl baktığımı, baktığımda neler gördüğü mü?

 Ve… Keşkeler

Başlıyor hesapsız kitapsız hayatımda karanlık bir yolun derin çukurları gibi.

Düştüğüm çukurdan çıkmam bir hayli zaman alıyor kimse farkında değil.

Gerçekten gidebileceğim yolları arıyorum var mı?

Yok dediğini duyar gibiyim ama ben var olduğuna inanmıştım yoksa bir rüyamıydı?

 Hayat nedir diye sorsam, hangisi dersin değil mi?

 -Diyor ki

 İki hayat vardır

  Birincisi: Yaşadığın ve yaşamak için içimde canla başla çırpındığın bir hamur gibi eline geçenin yoğrulduğun ve sonunda yorulduğun.

 İkincisi: Gözlerini kapattığında istediğin senin olduğuna kanaat ettiğin ve mutluluğun demet demet dağıtıldığı, gözlerinin parladığı ve kimsenin bulamadığı…

 Şimdi sen hangisinden bahsediyorsun…

 Sadece yutkundum… Sesim çıkmıyordu içimde ki nidalar atan çocuk sessizliğe boğuldu ansızın.

Hep çıkarmak istesem de çıkaramadım keşkeleri hayatımdan.

Hep birileri çomak soktu yitik ama gururlu yoluma.

Düşlerimim hep bir gardiyanı vardı bir zamanlık yolculuğumda.

Mutluluğum önüne hep bir gam çığı düşmüştü bildim bileli.

Ve… Keşkeler

Şiir gibi anlatılan ama hep üç noktalı hayatlar devam ediyor.

Ve… Keşkelerin inadına

Keşkeleri olmayan bir hayat var mıdır acaba

Yüz kızartıcı bir suç mu? Keşkeler hep uhde kalır bir yanda.