Maviye çalıyor akan kanım… Dünya benim ellerimde…
Acılarımı tat beni unut öyle gel, Yarın varsay ki cehennem cennet dünde
kaldı. Cehennemdeki benden kimene. Biliyorum hayat yeniliyor kendini iyide
hayat kimin umurunda… Geceler çabuk biter gündüzlerim yanılsama, geçen zamandan banane. Ellerimi verdiğim
hüznüm, geceleri doğan aydan banane. Hiç
görülmeyen karanlığımdayım bugün karanlığımdan kimene…
Neden hep iyi yanımı görmek istiyorsun benim karanlığım olamaz mı? her
insan gibi. İçimdeki ölen çocuğun mezarından kimene. Yollara barikatlar kurdum
yalnızlığımı kimse işgal etmesin diye. Huyumdur böyle vakitlerde ben usulca
ölürüm. Mor bir yel eser bende bu vakitlerde,
bakışlarım manasını yitirip kaybolur içimde. Kaldırıp atar hayat beni
bir köşeye ceset gibi arayıp bulamaz kimseler…
Karşımda duruyor bilinmezliğin sureti. Şehrin boş sokakları beni taşımaz
halde. Düşlerim boş bir kitap tanımsız olur hayat öyküm. Acılarımla kirlenir
dünyam. Ölümü karanlıklara benzetirim ve karanlık çöker gözlerime ay ışıltısı
düşer bedenime. Düşlerin ressamı bile kaybolur ıssız karanlığımda.
Huyumdur bir ölüp bir dirilirim… Bu vakitlerde
Öldüğümde maviye çalar akan kanım…
Rengimden kimene.
