Yazılanlardan.
Kaçılacak başka yer yok. Nereye gitsem kendimle karşılaşıyorum.
Sokağın
ortasında bir kaldırıma oturup ağlamak istedim bugün...
Hayat
bazen vuslattadır, bazen acılarda, bazen umutlarda. Dünya diyorlar buna bazen
ölüm, bazen rüya . Sonra ölümden kaçıp yeniden canlanıyorum...
Bazen
Yalnızlığıma gömülüyorum!
Gün
ışığı arkamda kaldı bak.
İyi
bak yıldızlara...
Onları
göremezsin belki bir daha.
Yarıda
kalan bir sözün, bir gecenin, bir düşün peşinden kimse gitmez.
Elinde
değildir kimsenin için acıdığında içindeki kan revandan üşürsün.
Unutma
!! Her karanlık gece değildir.
Keşke
hiç büyümeseydik, çocukların yaraları çabuk kabuk bağlar.
Kapanır
gözler,bir gece başlar...
“Karanlığında rengi vardır yürekle görülür.” Ancak o
renk. İnsanın en uzak ve en yakın kenti kendisidir.
Yaşadığın
hikayende...
Bir
sevda, bir eş, bir emel,bir şarkı, bir umut, bir düş, bir rüya birde yarın
edinmişsindir.
Yaşananlar
ve yaşanacaklar Hala tepeden tırnağa düşünceden , hasretten ve ümitten ibaret.
Kim bilir, kapalı gözlerim neleri kaçırmıştı? Kim bilir neleri
görmemiştim?
“Her
insanın bir masalı vardır,
Ama
her masalın kahramanı yoktur.”
Herkesin
biraz faili olduğu meçhul anılar var içimde. Gördüğüm herkes cehenneminde
başkasını yakmak derdinde.
Düğümlenirken
kelimeler boğazımda,
Ya
yazılanlar onlarda düşünceler gibi silinir mi?
Ve
içinde biriktirdiklerini anlatmayanlar yaşamaktan korkulanlar. Masallarımda
kısa bir yolculuğa çıkmak istedim. Belki yine gelirim.
