Muğbeçe...

Yüzleşmek gerekiyor bu aralar karşılaştığımız yaşanmışlıklarımızla. Oysa yaşadıklarımız geride bıraktıklarımız nasıl da zamana yenilmeye mahkûm ömrümüzde.

Sınırlarımıza dâhil ettiğimiz her nefsin kendince bir payı vardır. Yaşananlarda yaşadıklarımızda.

Geride bırakmayı, yarını düşlemeyi dene! Çıkmazlarımızdan başka kaybedecek hiç bir şeyimiz olmadığını hayretle göreceksin.

İnsan bir şey YOLUNDA gitmediği zaman korkuya ve kedere ve küskünlüğe kapılan, asi bir çocuktur…

Aslında İçimizde ”ortaya çıkartmayı reddettiğimiz” küçük bir çocuk var. O nereden gelip nereye gitmek istediğini bilen, bilge bir çocuk.

Şimdi ona yolunu göstermesi için izin vermelisin... 

Büyük adam ya da kadın olmanın, bugüne kadar yaşananlarla dolu kocaman bir kalbe sahip olmaktan başka bir şey olmadığını öğrenebiliriz ondan.

''Vermediğimiz hiçbir şeyi alamayacağımızı hatırlayabiliriz onunla birlikte.''

Ahseniyet

Hayatla zihnimiz arasında ki sorunlar DOĞRULAR -DOĞRULARIMIZ ile birbirlerini bu doğrulara mahkum etmeye çalışmamız değil midir?

Doğrular yaşamın bize  gösterdiklerine bağlı ve göreceli hem de zaman içinde değişkendirler!

Değişmeyen tek şey GERÇEKTİR!

Bazen Kendi gerçeğimizin farkında bile değiliz... Aslında  çoğu zaman Gerçeği görebileceğimizin farkında ve kendi gerçeğimizle yüzleşebilecek kadar cesur değiliz.

Hayatın ve aidiyetlerin güvensiz ve acı verici olduğuna inandırmışız bir kere  kendimizi. Gerçekleri ve doğruları dışarıda aramak, Benliğin farkında olmamakla ilgilidir. 

Kendimize dürüst davrandığımız, kaldırabileceğimiz sorumlulukları samimi bir çaba ile aşmayı denesek kim bilir belki de kendimizde olan Yaradanın bir tek Ademoğlunda verdiği ahsen-i takvim yeniden keşfedeceğiz.

Hayat Sükûn Bir Efsundur Kimseler Bilmez

Zaman olan ve olmayan her şeyin gerçek anlamını ve değerini serer gözlerimizin önüne…

Hikayemiz uzayıp giden bir nefis masalı...

Hayat, can, varlık, bize verilmiş olan en önemli hediye! Ama bu hediye bir EMANETTİR!

Öte yandan yokluk da varlığın bir koşuludur. İnsan yoklukla sınanır. Yokluk ve yoksunluk hissi, kişinin beklentileri ve öncelikleri ile şekillenen kişiye göre değişen bir kavramdır. Her nefsi ayakta tutan kendi nefesidir. Ömür yolunu adım adım tüketirken, gönlümüzde hal bırakmayan bir şeyler muhakkak ki olur.

Yaşamak bir nefse her anı hissetmesi sınanması için verilir. İnsan doğduğunda içinde bir nüve taşır. Bu nüve zamanla, gördükleri, yaşadıkları ve emelleriyle ortaya çıkar.

Her insan kendi hayatının kahramanı yazarı, kendi seçimlerinin sahibi, kalbinin asesi ve yolunun seyyahıdır.

Gerçek şu ki, adım atmadan yürümek, yorulmadan doymak, kırılmadan güçlenmek, dağıtmadan toplamak, kırmadan onarmayı öğrenmek, yenilmeden kazanmayı becermek, kaybetmeden yeniden başlamak, acı duymadan halden bilmek, acı verip pişman olmadan şefkatli olmayı seçmek, kirlenmeden temiz olmanın güzelliğini anlamak, yani hayatın her halini yaşayıp anlamadan, insan gibi insan olmak pek mümkün değildir.

Unutma!!! hayat deneyimlerden,yaşadıklarından, gördüklerinden, bazen görmediklerinden hissettiklerinden ve hissettirdiklerinden ibarettir. Hayat bir sen hikayesidir yazılanlardan başka bir şey kalmaz geriye.

Satırlar Arasında Bir Yalnız...

Koskoca kalabalık sokaklarda yapayalnız. Kulağım da çocukluğumdan kalan gülüşmeler. Toprakta bitmeyen fesleğen kokusu etrafta. Aklıma takılır durur düşlediklerim peşine düşsem kaybolmuş yarının ayak izleri.

Son bir bakışla uğurladım içimdekileri biriktiklerim gidenlerin arasında. Al götür ne varsa al götür hatırımda kalanları, çocuk uykusu yarın, düş mavisi gökyüzü, bir hikayenin ardında kalanların sessizliği...