Issızlığın tam ortasında…
Etrafımı saran virane sisin
çıkmazında… İnandığım masallar.
Berduş bir halde ruhum… Sende takılı
kalmışken gözlerim hep seni yâd eden dilim çaresiz.
Nedenler ararken ruhum nefsimin sende
olduğuna dair her adımım çaresiz.
Bir bir anarken seninle anıları gözlerimin
nemi çaresiz…
Sesin çınlarken her an her yerde sesini özleyen
can çaresiz.
Bu sevdanın yükü âdem’den bu yana
omuzlarda Yakup çaresiz ben çaresiz.
Ne bilinen yangın var ortada ne kül
ne duman hasretim sana sensiz yarınım çaresiz.
Zamansız, mekânsız bir halde yaşamımın
son perdesi…
Sevda muska olmuş bu bükük boynuma
yüreğim çaresiz dem çaresiz…
Her şeyi bahşeden belli şu âlemde
feryatlarım çaresiz.
Ne sorguya yetti aklım ne bende ki
sevdaya ne isyanım bitti ne sana olan susuzluğum.Ne gözlerimin yaşı bitti, ne sana olan sevda yürek çaresiz ben çaresiz.
