Hayat kendi yollarını açar…
Düşüm kırık dökük, Yürüdüğüm yol hiçliğin ta kendisi.
"Yarın kurtarır mı ziyanda kalmış hâlimizi, yüreğimiz aldığımız nefese dâhi yetmezken?"
Gökyüzün siyahtan başka rengi de varmış. Su insani boğar aşk yakarmış!
bu yaşıma gelince anladım… Bize eninde sonunda vuku bulacak bir kaderden
bahsedilir.
Düşle gerçek arası.
Yazarız, oynarız. Yol varsa yürümeye, yoksa beklemeye ve vuslat içinde
kendimizi ararız.
Gönül hikâyesinde de hayat hikâyesinde Ne varsa birer Sâye. Ne kalan tın
var, nede iz… İnsan hikâyesinde yarınından çekinir. Ama aslında kendisine yenilir!
