Tek bir arzu değil ki hayat.
Yaşamım çelişkilerle dolu.
Duygularım
eksik… Düşlerim suskun.
Bir şeyi istiyorum derken bir
şeyler hep ama hep yarım. Yüreğim hayal kırıklarından yorgun. Güneşle ay gibi
nefsim sürekli mekânsız bir halde kimi zaman sahte bir sahnede kimi zaman en
dipte; Tanımsız bir halde bulduğum her şeyle kendimi tamamlamaktan sıkıldım
artık. Gerçek sandıklarıma ulaşmaya çalışırken uzaklaşıyorum kendimden. Bazen
yaşadıklarım önemini yitiriyor her şeyin zamandan uzaklaştığı insana vardığı en
bilinmezde buluyorum kendimi.
Daima devinen hep kendine yenilen
düşlerimde kayboluyorum…
Yürümeye çalıştığım sayısız yolun hiçlikte bir serüven olduğunu
yürüdüğüm yollarda dokunduğum, hissettiğim ve işittiklerimin bendeki
yansımalardan ibaret olduğunu keşfediyorum keşfedilmeyenlerden ziyade.
Geçici olanların içinde en nihayet
varılması gerekeni görmek…
Bildiğim kısıtlamalar ve duygularım gerçek zaman diliminde kahramanları
ölüyor düşlerimin bir tek hikâyeleri kalıyor.
Gerçekliğin o masum bilinen gölgesinde...
