Hep bir parça daha zorluyoruz daha önce yaşanmamışı keşfetmek için hep bir giz sayfası aralık bırakılır hayatın bir tarafında giz kelimesini caziptir insanoğluna. Neden nasıl bir bilmecedir sessizce seni bekler o düşüp kalktığın her adımda başka bir bilinmeze yol aldığın zamanda.
Kolay mı sanıyorsun…
Onlarca hatta ve yüzlerce anı hüznü, umutsuzluğu, hasreti, gözyaşını bir anda ansızın silip yaşayabilmek… O deneyimleri yaşanmışlıkları içinden çığlık çığlık döktüğün gözyaşlarını mutlulukla değişebilmek. Koşullanmışlıkların çerçevesinde o hududun bir adım dahi olsa ötesine gitmek dört duvar olan o mazi perdesin aralayıp yenilgileri muzaffer bir zafere çevirebilmek.
Ahh… Diye çekilen bir yoksun nefes artık nasırlaştığını hissettiğin bir yürekle başa çıkabilmek.
Öğrenilmiş çaresizliklere isyan-ı sükût ile baş kaldırabilmek.
Bir bilinmezi beklerken, gerçekten yaşıyorum diyebilmek.
Buğulu ve yorgun gözlerin ardında ki o geçmişi tek bir kalemde silmek.
Ne kadar zor değil mi?
Anlam yüklemeye çalıştığın hayatta kendi kifayetini bulamamak yahut tamlamasız bedene bir tamlama yakıştırabilmek…
