Natamam Bir Hikaye

 

Uyuşuk matmazel tadında bir mevsim…

Sonbaharın son demleriydi. Kaç zamandır buradaydı son bahar  benim ve benim gibiler için sıradan bir mevsim… Hasbelkader Kahramanı olduğum hikâyeler mi daha uzundu yoksa hayat mı? Yeryüzündeki bütün hikâyeleri dinlemeye yeter mi hayat...
“Hal bu ki, hikâye yazan bizim için, bizlerden daha iyi planlar yapar ve bu planları sabırla bekleyip, sonuca varabilmemizi umar…
İnsanları, olayları, hikâyelerimizi değiştirmek bizim işimiz değildir. O yazarın işidir… Hayat bizden sadece hikâyemizi okuyup, onun verdiği repliği oynamamızı ister.

”Bazen ben yarım kalıyorum, bazen hayat yarım kalıyor, bazen yaşananlar bazen cümleler, Bazen yarına dair  hikâyelerim yarım  kalıyor...
Söyleyecek hüzünlü şarkılarım, anlatacak güzel hikâyelerim, vardı ama son bahar geceleri içimi üşütüyor... Bundandır tüm hikâyelerimin yarım kalışı, Zamanla azalıyor hikâyelerim.  Çocukluk gibi, gittikçe kısalan. İçindeyken hiç bitmeyecekmiş gibi,  bakkaldan eve kadar biten şeker gibi...