Hayat Çetelesi ...

Sendelediğim ve kaybettiğim içinde var olamadığım birçok hikâyem var tıpkı senin gibi.

Bir hayli kara vakitlerim ve çizgi çizgi düşlerim oldu karaladıklarım kalemle, zihnimin, fikrimin ve ruhumun ortak paydası olması kadar çıkarsız ve kendimden öte bir Sebep aramadım arayamadım kendi ışığımın süzmesinde kendi hikâyemin satir aralarında kendimi aradım...

Gün geldi vakit tam üstüme gölgesini düşürdüğüne inandığımda kayıplarımla beraber hayallerimin de usulca yandığını fark ettim. Hayatımın zembereğini kırıp durdurmak istiyorum o akıp giden vakti...

Anlatmak istediğim ama anlatamadığım o kadar çok şey var ki...

 Gözlerini kapatıp ne kadar şey düşleyebilirsen o kadar yaşanmış, bir o kadar unutulmuş, yazılmış, çizilmiş, irdelenmiş ve düşlerin kadar büyük hüzünlere, hatalara, sevinçlere sahibim.

Birçok hikâyede beni bulabilirsin ama benim hikâyemi benden dinlemelisin. Ne kadar çok beklenen ve bekleyen bilinmeyenlere sahibiz fikrin var mı? Dedikleri gibi yoksa tarih tekerrürden mi ibarettir daima yinelenen hayatin ardışık serüveninde yaşamaya ve anlamaya mı çalışıyoruz Riyaziye hesabına dökersem, Beni ve bendekileri eşitsizliklere varıyorum sürekli teoride kolay ama gerçeklerde sendeliyorum.

Umutlar bengidir, yarın çorak, düşler mahcup....
Bazen akıldakiler ziyan belki günahlara varıştır. Umutlarım  ağır yaralı düştüğüm savaşlardan.

Yıldızların her gece azaldığı sırat misali arkamda hiç iz olmayan ateş ortasında öksüz kaldığım sessiz ve kimsesiz bir yol sırf kendime rastladığım zerdali karası yollarda düşlerin o beyazını aradığım yol. Öyle bir yoldayım ki nefsim yarınlarda takılı gözüm umutlarımı arıyor. Yol ki dünde başlayıp bilinmezde biten. Sessizlikte ki umutların ardından bana uzak düşen.