Düş Ağacı

Sürgünlüğümü asla kabul etmedi yerleşik yürekler…

Duygularımı uluorta hissederek yaşayan biri değilim. Korkarım duygularımı incitmenden; Sevmeyeceğinden, istemeyeceğinden. Ne kadar çok gizleyebilirsem ”duygularımı, sevgimi” o kadar çok güvende hissederim kendimi. Var olan duygularımı sana karşı söylemeden, sevgiye olan ihtiyacımı sana hiç belli etmeden yaşayabilirsem. O zaman uçurumlardan sıyrılıyor benliğim.

Ben içimde her ne varsa düşler ağacına asarım.
Saklarım kendimden dahi bazen.
Çünkü içimdekiler bir kez daha enkaza dönüşürse asla yeniden var edecek gücüm yok.
“Duygular ve düşler, gideceği rota belli, ama nereye varacağı belli olmayan bir seyyahtır. ”
Sığmasını isteseler de sığmaz düşler ağacımdaki duygularım, o bildiğin sayfalara.
Hayat denen sonsuzluk karşısında düşe kalka büyüyen çocuksu yüreğim bir daha düşerse kalkamaz biliyorum.

İşte bu yüzden duygularımı düşler ağacının dalları arasında büyütürüm.

Düşler ve sevgi içinde var ettiğin sürece gerçektir...

“Herkesin içimde kendine ait düşler ağacı vardır, bu ağacın farklılığı ise yürekte var edilip avuçlarda son kalan duyguların ve düşlerin tek tek dallarına asılanlardır... ”