Serseri Yağmurlar Arasındakiler…

Soluk kesen ayazın kol gezdiği, düşüncelerimin buz kestiği bir şehrin sessizliğindeyim.

Kendimi hatırlamaktan korkuyorum, yitirdiğim onca yaşamın ardından ki sis perdesinden bakınca. İçimdeki çığlıklar duyulmasın diye ellerim ağzımda sadece gözyaşımın izleri var gülmeye utanan yüzümde, yaşanmışlıklar gibi üstüme düşüyor penceremden içeri giren kar taneleri. Yalnız zamanlarımın bir ben halindeyim.

Dünden bugünüme sızanlar aklımı talan ediyor.

Bir gün…
Güçlü görünmeye çalışmak tan usanıp.
Hiç bir şey için mücadele edememekten…
Bütün biriktirdiklerimi, anılarımı, sahip olduklarımı kaybetmekten…
Yüreğimle, kendimi yeniden bir araya getirememekten korkuyorum.