İçimde Biriken Tortular

 

 

Kime ait olduğunu bilemediğin, silemediğin parmak izleri...
Karmaşık bir duygu,
Anlamını deneyimleyenlerin, deneyimlerken verdiği, deneyimleyenlere bir anlam katmayan... Bazen, İnsan düşünmeden asla var olamaz! Diyorum
Yaşam “hayata ve ona dair düşünmek” tir diyorum kendime.

Hayat, hissettiğin duyguları adlandırmaktır. Adlandırılırsa eğer,

Bazen sevgidir…
Duyulan özlemdir…
Aklındaki korkudur…
Beslediğin nefrettir…
Can yakan acıdır…
Yüreğindeki aşktır…
Biriktirdiğin öfkedir…
Düşlediğin Mutluluktur.
Bazen Diyorum ki;

Yoruldum artık yaşamaktan, yaşadıklarımdan. Aslında İnsanı yoran, tekrar edilen duygular. Oysa yaşam, hiç durmadan yarına yürümektir. Yarına yürümek, kendine getirir insanı.

 Sanırım En nihayetinde,

Her şeyin miladından önce ve sonra da hep var olan. Ne doğumu ne de ölümü olmayan anlamdırmaya çalıştığımız hayatı sorgulamadan yaşıyoruz.